[AOKI] LOSER NC
ทันทีที่เอ่ยจบ
ริมฝีปากของคนตัวสูงก็ทาบทับลงที่กลับปากสีสวยทันที คิเสะเบิกตากว้างอย่างตกใจ
มือเล็กๆก็ยังคงพยายามดันไหล่อีกคนให้ออกห่างอย่างไม่ลดละ
แต่คนร่างสูงก็ยังไม่ยอมหยุดการกระทำอยู่ดี
“อือ..อือ..” ปากสวยที่กำลังจะอ้าร้องประท้วงกลับต้องเปลี่ยนมาเป็นครางอื้ออึงในลำคอแทน
เมื่อลิ้นหนาของคนตัวสูงสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก
เกี่ยวกระหวัดพัวพันกับลิ้นเล็กของเขาอย่างสนุกสนาน
ตาสวยที่ตอนแรกเบิกกว้างกลับค่อยๆปรือหรี่ลงตามแรงอารมณ์
มือบางที่คอยต่อต้านกลับอ่อนแรงลงตามไปด้วย
“อ อาโอมิเนจจิ..” ร่างสูงผละออกจากริมฝีปากแสนเย้ายวนก่อนจะลากริมฝีปากมายันลำคอระหงส์ ปากหนาขบเม้มดูดดุนพร้อมกับลิ้นร้อนที่ไล่เลียแรงๆบนซอกคอขาวจนเกิดรอยรักสีกุหลาบ
“หอม” อาโอมิเนะเอ่ยบอกตอนผละใบหน้าออกมาจากลำคอเพรียว
คิเสะหน้าแดงก่ำกับคำชมก่อนจะแสหน้าไปอีกทางอย่างเขินอาย
อาโอมิเนะยกยิ้มน้อยๆก่อนจะฝังจมูกโด่งลงบนลำคอขาวอีกครั้ง
คิเสะสะดุ้งเชิดหน้าขึ้นทันที
คนผิวแทนเห็นดังนั้นก็พรมจูบสร้างรอยความเป็นเจ้าของต่อไปเรื่อยๆ
มือหนาที่อยู่ไม่สุขก็เคลื่อนมาถอดชุดคลุมที่อยู่บนกายของคิเสะให้หล่นลงกับพื้น
ตามด้วยเนคไทสีเข้ม
“อา..” เสียงครางดังขึ้นแผ่วเบาจากริมฝีปากสวยทันที
เมื่อมือสีแทนนั้นลูบวนบนหน้าอกของเขา
ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะแกล้งสะกิดยอดอกผ่านเนื้อผ้าที่ขวางกั้นอยู่รัวๆจนคนผมทองต้องบิดตัวหนี
อาโอมิเนะค่อยๆเลื่อนมือมาปล่อยกระดุมตามสาบเสื้อของอีกคนช้าๆจนหมด
เสื้อเชิ้ตสีขาวที่แหวกออกจากกันทำให้เห็นผิวกายที่อยู่ภายใต้เสื้อบางๆนั่น
มันขาวเนียนและน่าสัมผัส
ยอดอกสีสวยที่ตั้งชันเหมือนกำลังยั่วยวนให้เขาลงไปฉกชิมมัน
ไม่รอช้าริมฝีปากของอาโอมิเนะก็เข้าครอบครองสิ่งที่ล่อตาล่อใจทันที
คิเสะกระตุกตัวเมื่อลิ้นร้อนไล่วนอยู่บนยอดอกอย่างเอาแต่ใจ
ปากหนาก็กดจูบจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่ว ร่างโปร่งทำได้แค่ยืนกัดปากแน่นด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ
“อ อือ..อาโอมิเนจจิ..”
“อืม..หวาน” คนผิวแทนบอกทั้งๆที่อยู่ซุกไซร้อยู่ไม่เลิก
จนคิเสะต้องแอ่นอกขึ้นตามสัญชาตญาณ
“อา..อ๊ะ!” คิเสะสะดุ้งตัวทันทีเมื่ออยู่ๆมือหนาของคนตัวสูงก็เลื่อนมาวางที่กลางลำตัวแล้วลูบไปมาก่อนจะกดน้ำหนักมือลง
ทำเอาส่วนนั้นค่อยๆแข็งขืนขึ้นมาตามแรงปลุกเร้า
“อาโอ..มิเนจจิ..ม ไม่..เอา”
คิเสะครางห้ามเสียงแผ่ว แต่ร่างกายกลับตอบสนองมือหนาไปซะอย่างนั้น
ย...แย่ที่สุด!
“หื้ม..แน่ใจหรอคิเสะ?” อาโอมิเนะกระซิบถามเสียงยั่วใกล่ใบหูเล็ก ฟันคมกัดเข้าที่หูอีกคนเบาๆ
คิเสะหลับตาเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่อาจห้ามได้
คนผิวแทนที่เห็นร่างที่ควบคุมเริ่มอ่อนโอนก็รีบปลดเข็มขัดแล้วล่นกางเกงนักเรียกของร่างโปร่งลงทันที
คิเสะสะดุ้งเมื่อความเย็นปะทะกาย
ตอนนี้ทั้งร่างแทบจะเปลือยเปล่าอย่างเต็มรูปแบบแล้วก็ว่าได้ ใบหน้าขาวใสหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
ร่างโปร่งพยายามถอยตัวให้ชิดกำแพงมากกว่าเดิม
ร่างสูงเห็นภาพด้านหน้าก็แลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหาย
คนผมทองตรงหน้าเขาช่างเร้าอารมณ์เสียจริงๆ
บนกายเพรียวมีเพียงเสื้อเชิ้ตที่จะหลุดแหล่มิหลุดแหล่กับกางเกงชั้นในสีขาวที่ปกปิดส่วนสำคัญเอาไว้แค่นั้น
อาโอมิเนะแกล้งเบียดกายให้แนบชิดกับกายอีกคน
ด้วยความสูงที่ใกล้เคียงกันทำให้ส่วนกลางลำตัวของทั้งคู่สัมผัสกันผ่านเนื้อผ้าที่ขวางกันเอาไว้
เหมือนอาโอมิเนะจงใจแกล้ง ร่างสูงกว่าเบียดถูส่วนนั้นไปมา จนคิเสะต้องเม้มปากแน่นกลั้นเสียงครางเอาไว้ทันที
“อ อึก”
“ไหนบอกว่าไม่ไงคิเสะ
ทั้งแข็งแล้วก็เปียกขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ? หึหึ” อาโอมิเนะแกล้งพูดแหย่อีกคน
คิเสะหันควับมามองค้อนด้วยใบหน้าแดงก่ำที่ทั้งโมโหปนเขินอาย
ก็เพราะใครที่ทำให้มันเป็นแบบนี้กันเล่า
ไอ้บ้าอาโอมิเนจจิ!
“ย หยุดพูดเลยนะ!..อ อา”
“หึหึ”
“ขำอะไร.. อ๊ะ!!” ถามยังไม่ทันจบดีกายเพรียวก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนาสีเข้มของอาโอมิเนะกระชากกางเกงชั้นในที่ปิดส่วนสำคัญเอาไว้นั้นลงไปกองที่เท้า
ก่อนที่ปากหนานั้นจะเข้าครอบครองส่วนนั้นเอาไว้ทันที
“อึก..อ อาโอ..อาโอ..” คิเสะครางกระเส่าไม่เป็นจังหวะเมื่อปากหนานั้นขยับเข้าๆออกๆ
ลิ้นร้อนแลบเลียไปทั่วจนขนบางลุกชันอย่างเสียวซ่าน
ความรู้สึกเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง
ฟันขาวกัดเข้าที่ริมฝีปากของตนด้วยความเสียดเสียว
จังหวะขยับที่เอาแต่ใจของอีกฝ่ายทำเอาสติของคิเสะเตลิดเปิดเปิง
“อา..อา” มือบางเลื่อนมากำแน่นลงบนเส้นผมสีน้ำเงินเข้มของอีกฝ่ายเพื่อระบายอารมณ์ที่แสนอึดอัด
อาโอมิเนะยกยิ้มพราวก่อนจะขยับจังหวะต่อไป
“ไม่ไหว อ อาโอมิเนจ..อื้อ!!”
คิเสะครางไม่เป็นศัพท์เมื่ออารมณ์ที่ถูกชักนำใกล้จะถึงฝั่งฝัน “ม..มันจะ..”
“อ อ๊า..”
เมื่อรู้ว่าอีกคนจะทนไม่ไหวก็รีบเร่งจังหวะขึ้นให้ทันที
ร่างเพรียวกระตุกกายสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาในโพรงปากของคนผิวแทน
อาโอมิเนะกลืนน้ำนั้นลงคออย่างไม่นึกรังเกียจ
ใบหน้าหวานแดงซ่านที่หอบหายใจรัวอย่างเหนื่อยอ่อน
ร่างโปร่งแทบจะไม่เหลือแรงแม้แต่พยุงตัวเอง
ถ้าไม่ได้มือหนาที่คอยค้ำสะโพกเอาไว้คิเสะคงทรุดลงไปกับพื้นแล้วแน่ๆ
แต่ยังไม่ทันที่จะหายเหนื่อยร่างทั้งร่างก็ถูกพลิกหันหน้าเข้าหากำแพงทันที
“ท ทำอะไรน่ะอาโอมิเนจจิ” คิเสะร้องถามอย่างตกใจ
“..ทำนายไง” อาโอมิเนะตอบกลับนิ่งๆแล้วยิ้มกริ่ม พร้อมกับปลดกางเกงนักเรียนของตนลงไปกองที่เข่า
อาโอมิเนะจับส่วนนั้นของคนที่แข็งขืนดุนดันอยู่ที่ก้นขาว
คิเสะรู้สึกกระดากอายแทบอยากจะระเบิดหายไปซะตรงนั้น
คำพูดคำจากับกริยาท่าทางแบบนั้น...หน้าด้านที่สุด!
“เดี๋ยว..ด เดี๋ยวก่อน..”
“เดี๋ยวไม่ไหวแล้ว โทษทีแล้วกัน”
อาโอมิเนะตอบแค่นั้นก่อนจะจับชายเสื้อเชิ้ตสีขาวของอีกคนถลกขึ้นไปไว้กลางหลัง
ส่วนแข็งขืนของตนจ่อที่ช่องทางสีสวยของคนผมทอง แล้วดันมันเข้าไปจนสุด
“อาโอมิ..อ๊า!!!” คิเสะครางลั่นเมื่อส่วนนั้นแทรกเข้ามาในกายของดุดัน มันเจ็บมากจนน้ำตาเล็ด
เพราะคนตัวสูงยังไม่ได้เบิกทางเลยอยู่ๆก็ใส่เข้ามาแบบนี้มันเอาแต่ใจที่สุดเลย
“เจ็บ..อือ จ เจ็บ”
“อา ขอโทษคิเสะ..มันแน่น..มาก”
ปากพูดขอโทษแต่กายหนายังคงขยับเข้าออกอย่างรัวเร็ว
ขาเรียวสั่นพั่บเหมือนจะหมดแรง คิเสะยันแขนท้าวเข้ากับกำแพงเพื่อช่วยพยุงตัวเอง
แรงกระแทกกระทั้นจากคนด้านหลังยังคงส่งมาไม่หยุด
มือสีแทนข้างหนึ่งคว้าเข้ากับสะโพกบางไว้
ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนไปคว้าส่วนอ่อนไหวของคนผมทองขยับรูดรั้งเพื่อให้อีกคนคลายความเจ็บจากการกระทำของเขาลงบ้าง
“อ อ๊ะ อา” เสียงหวานครางกระเส่า
จากความเจ็บแปลเปลี่ยนเป็นความสอย่างห้ามไม่ได้
คิเสะบิดกายอย่างเสียดเสียวเมื่อโดนรุกเร้าทั้งด้านหน้าและด้านหลังแบบนี้
“อืม..” จมูกโด่งไล้ลงไปฝังที่ซอกคอขาวด้านหลังแล้วพรมจูบไปทั่ว
พร้อมกับส่วนล่างที่ยังคงขยับเข้าออกตามแรงอารมณ์
“อึก..อาโอมิเนจจิ อาโอ อ อื้อ”
“ค คิเสะ..คิเสะ”
ภายในห้องที่เงียบเชียบมีเพียงเสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงครางที่ดังระงมไปด้วยความสุขสม
“อาโอมิเนจจิ..จ จะไม่ไหว..อะ”
คิเสะบอกเมื่อตัวเขากำลังจะปลดปล่อยอีกครั้ง
“พร้อมกันนะ”
อาโอมิเนะบอกพร้อมเร่งจังหวะการไสกายให้รัวเร็ว
มือหนาที่ทำหน้าที่ช่วยอีกคนก็รูดรั้งเร็วขึ้น
“อื้ม!!”
อาโอมิเนะกระทั้นกายอีกเพียงสามสี่ครั้งก่อนที่ร่างหนาจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าเต็มช่องทางอีกคน
พร้อมกับมือหนาที่เร่งจังหวะจนคนผมทองด้านหน้ากระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยออกมาตามกัน
“อ อ๊า!!”
เสียงหอบหายใจอย่างรุนแรงของทั้งคู่ดังขึ้นสลับกัน อาโอมิเนะถอนกายออกจากร่างของอีกคน
ทันทีที่อีกคนออกไปร่างทั้งร่างของคิเสะก็ทรุดฮวบลงกับพื้นทันทีอย่างไร้เรี่ยวแรง
“อาโอมิเนจจิบ้าที่สุด! นิสัยไม่ดีด้วย!” ร่างโปร่งทำได้เพียงบ่นกระปอดกระแปดอยู่กับพื้น
อาโอมิเนะเห็นอีกคนทำหน้างอก็ยกยิ้มอย่างมีชัย
“ยิ้มอะไรของนายเล่า!”
“ก็ป่าว..” อาโอมิเนะตอบก่อนจะก้มลงไปนั่งยองๆข้างๆที่หมดแรง
แล้วเอ่ยคำที่ทำให้คิเสะเบิกกว้างอีกครั้ง
“ไปต่อกันที่เตียงเถอะ..”
พูดจบอาโอมิเนะก็ช้อนตัวร่างโปร่งของคนผมทองขึ้นแนบอก
ก่อนจะเดินไปที่เตียงเพื่อทำในสิ่งที่พูดไว้เมื่อกี้ คิเสะทำได้แค่อ้าปากพะงาบตกตะลึงในความเอาแต่ใจของคนผิวแทน
โดยไม่เหลือแรงที่จะดิ้นหนีต่อแล้ว
