[NASHKISE ft.Silver] YOU’RE MY TOY!
“อย่าบังกล้องที่ฉันตั้งไว้ด้วยล่ะ”
“ย อย่า..!”
ร่างโปร่งครางประท้วงเมื่ออีกคนขึ้นมาอยู่บนเตียงเดียวกับเขาพร้อมกับกระชากกางเกงที่เขาใส่ออกไปทันทีโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักนิด
ช่วงล่างเหลือเพียงแค่ชั้นในตัวบางที่บางอย่างในนั้นแข็งตัว
แต่อย่างน้อยชายสายเชิ้ตที่เขาใส่ก็ยังยาวพอที่จะปิดมันไว้
หากทว่ามือใหญ่ของซิลเวอร์กลับตวัดชายเสื้อนั้นขึ้นจนเห็นส่วนที่แข็งขืนชัดเจน
“เห้ยๆ แข็งไวไปรึเปล่าวะ
นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ฮ่าฮ่า” ชายผิวเข้มเอ่ยออกมาแล้วหัวเราะร่าเมื่อเห็นอย่างนั้น
“ยามันดีน่ะ”
แนชที่นั่งจิบไวน์สบายอารมณ์เอ่ยบอก
“โดนยานี่เอง
น่าสงสารว่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยแกเองแล้วกัน” ยิ้มยกร้ายก่อนจะดึงอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่อยู่ช่วงล่างออกแล้วเหวี่ยงมันทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี
“อย่านะ!
หยุด!”
คิเสะสะดุ้งวาบเมื่อมือใหญ่ที่แสนหยาบคาบจาบจ้วงลงมาบนส่วนต้องห้ามก่อนจะกำเอาไว้แล้วถูๆไถๆส่วนปลายที่เริ่มมีน้ำเหนียวๆออกมาแรงๆ
เขาอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถดิ้นรนได้เลยสักนิด
แขนทั้งสองข้างก็ถูกมัดเอาไว้ข้างหลังขาทั้งสองก็ถูกชายผิวเข้มตัวหนักๆทับเอาไว้
มือใหญ่เริ่มขยับรูดขึ้นรูดลงอย่างนึกแกล้ง
คิเสะเบิกตาด้วยความตกใจระคนเสียวซ่านไปพร้อมๆกัน
ปากเรียวหอบหายใจพร้อมกับส่งเสียงอื้ออึงในลำคอเมื่อจังหวะนั้นมันช่างแรงและเร็วจนอยากจะ...
“อ..จ
จะ..”
“โฮ่ยๆ
อย่าบอกนะว่าจะเสร็จแล้วน่ะ?”
ซิลเวอร์ถามพร้อมกับเร่งจังหวะการขยับให้เร็วขึ้น
จนไม่นานนักคิเสะก็กระตุกกาย แผ่นหลังเรียวยกขึ้นจากเตียงอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
ก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มบนมือหนา
“อ๊า!”
“อะไรกันเสร็จแล้วหรอเนี่ย?
ฉันเพิ่งจะแข็งเองนะ”
“แฮ่ก..แฮ่ก..”
คิเสะไม่มีแรงจะตอบ มีแต่เสียงหอบหายใจที่ดังออกมาจากริมฝีปากบาง
“จะว่าไปหน้าตาตอนเสร็จนี่ใช้ได้เลย
ยั่วชะมัด” ซิลเวอร์แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองพร้อมกับใช้สายตาโลมเลียร่างกายอีกฝ่าย
“ฉันอยากเห็นอีกครั้งว่ะ”
“!!!”
ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อร่างโปร่งก็ถูกกระชากขึ้นมาให้แผ่นหลังติดกับหน้าอกหนาของอีกฝ่ายทันที
มือหนากอบกุมเข้าที่ส่วนที่เริ่มแข็งตัวอีกครั้ง
ร่างโปร่งได้แต่ดิ้นอึกอักอยู่กับอกอีกฝ่าย
แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนจะยิ่งเรียกสัญชาตญาณสัตว์ป่าในตัวอีกคนเสียมากกว่า เมื่อจมูกนั้นซุกไซร้เข้าที่ซอกคอสูดดมจนเกิดเสียงจนนึกกลัว
“พอ!
หยุดเดี๋ยวนี้!”
เสียงหวานร้องห้ามอีกครั้งเมื่อมือนั้นเริ่มขยับอีกรอบ
สัมผัสที่รุนแรงและหยาบคายทำเอาคิเสะอยากจะหายไปจากตรงนี้เสียให้ได้
เสียงหวานร้องครางออกมาอีกหนเมื่อจังหวะขยับนั้นเริ่มเร็วขึ้น
“ดูเหมือนว่าจะเสร็จอีกแล้วนะ”
ซิลเวอร์บอกพลางมองไปที่ส่วนแข็งขืนของคนในอ้อมแขนที่เริ่มมีน้ำออกมาอีกครั้ง
คิเสะก้มมองตามพยายามกลั้นเสียงอย่างสุดความสามารถ
“..อึก”
แว่วหูก็ได้ยินเสียงขำหึในลำคอจากคนที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล
คิเสะตวัดสายตาที่เจือความโกรธแค้นไปมอง
แต่อีกคนกลับรู้สึกว่าสายตาที่โกรธแค้นในยามที่กำลังจะถึงจุดหมายนั้นมันช่างเย้ายวนมากกว่า
“ม ไม่..อา!”
หลุดครางออกมาพร้อมกับปลดปล่อยอีกครั้ง
ลำตัวบางเอนซบร่างหนาอย่างไร้เรี่ยวแรง ซิลเวอร์ยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะจัดการแยกขาเรียวทั้งสองข้างของคนที่หมดแรงออกจากกันทำเอาคิเสะต้องตกใจอีกครั้ง
“จ
จะทำอะไร..” คิเสะถามเสียงสั่น
หากแต่ไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ
แต่กลับต้องหลุดเสียงร้องออกมาเสียงเองเมื่อนิ้วยาวของคนร่างหนาผิวเข้มกลับแทรกเข้ามาในช่องทางรักทีเดียวสามนิ้ว
“อ๊า!!”
มันเจ็บจนกลั้นเสียงไม่อยู่
น้ำตาใสๆเอ่อคลออยู่ที่ขอบตา แล้วยิ่งนิ้วยาวๆนั้นขยับเข้าออกแรงๆเหมือนไม่สนใจว่าเขาจะเป็นยังไงก็ยิ่งอยากจะร้องไห้เข้าไปใหญ่
“เบาๆหน่อยสิซิลเวอร์
มันร้องไห้แล้วนะ”
“งั้นฉันจะทำให้มันร้องหนักกว่าเดิมอีก
หึหึ”
ว่าจบก็ผลักอีกคนให้ล้มตัวลงนอนแผ่
ก่อนที่คนร่างหนาจะเริ่มปลดเข็มขัดออกอย่างรวดเร็วเพื่อจะทำบางอย่างต่อ
หากไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเสียงก่อน...
“พอได้แล้ว
นายกลับไปได้”
- กลับไปอ่านในบทความกันต่อก่อนจะไปต่อยกที่สองนะคะ -
.
.
.
.
.
- ถ้าพร้อมแล้ว ยกที่สองเริ่มได้! -
ว่าจบร่างโปร่งเพรียวก็ถูกดึงขึ้นมาให้อยู่อีกฝั่งแทน
แนชขยับกายนั่งพิงหัวเตียงอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเอ่ย
“ทำให้ฉันสิ”
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนี้..”
คิเสะส่ายหน้า
มือหนาเลื่อนมาเกลี่ยใบหน้าเนียนเบาๆก่อนจะเอ่ย
“เด็กดี
ถ้านายทำให้ฉันพอใจฉันอาจจะปล่อยนายไปก็ได้นะ?”
ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอย่างชั่งใจ
เขาจะต้องทำให้คนคนนี้จริงๆอย่างนั้นหรอ
ถ้าเขาทำตามที่มันบอกแล้วเขาจะเป็นอิสระจริงๆใช่มั้ย
สติที่เริ่มกลัวว่าจะโดนอะไรไปมากกว่านี้ก็พลันทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย
คิเสะพยักหน้าเบาๆอย่างรับคำ
มือเรียวสั่นๆค่อยเลื่อนไปปลดเข็มขัดเส้นหนาบนเอวอีกฝ่ายออกช้าๆ
เข็มขัดถูกปลดตามด้วยกระดุมและตามด้วยซิป
การกระทำที่แสนเชื่องช้าด้วยความหวาดหวั่นทำเอาแนชเริ่มหงุดหงิดในความชักช้าเล็กน้อย
ร่างใหญ่จิ๊ปากอย่างขัดใจทำเอาคิเสะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่พอใจ
กางเกงขายาวถูกเลื่อนลงจนเลยหัวเข่า
ส่วนแข็งขืนที่ดุนดันอยู่ในเนื้อผ้าบางๆชิ้นสุดท้ายที่กั้นเอาไว้ทำเอาคิเสะต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
มือเรียวสั่นๆค่อยๆเลื่อนไปดึงมันออกช้าๆ ส่วนนั้นประจักษ์แก่สายตาทำเอาคิเสะชะงัก
...ม
มันใหญ่เกินไปหรือเปล่า?
“อย่าชักช้า”
“อ อื้ม..”
คิเสะพยักหน้า “นายจะปล่อยฉันไปจริงๆใช่มั้ย..”
“นั่นมันขึ้นอยู่กับการกระทำของนาย”
ปากเรียวเม้มเข้าหากันอย่างประหม่า
มือสั่นๆเลื่อนไปกอบกุมส่วนนั้นที่ทั้งใหญ่และยาวของอีกฝ่ายอย่างกล้าๆกลัวๆ
ความร้อนจากสิ่งนั้นที่แผ่มาบนมือทำเอาคิเสะรู้สึกใจสั่นนิดๆ
เขารู้สึกกลัวแทนพวกผู้หญิงทั้งหลายที่เคยนอนกับไอหมอนี่ชะมัด
…มันจะเอาเข้าไปในร่างกายได้ยังไงหมดนะ
อยู่ๆความคิดบ้าๆก็ลอยเข้ามาพร้อมกับความรู้สึกร้อนรุ่มที่เริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง
คิเสะบิดตัวข่มอารมณ์เอาไว้ อย่าบอกนะว่าฤทธิ์ยายังไม่หมดน่ะ!?
มือเรียวค่อยๆขยับรูดขึ้นรูดลงเป็นจังหวะ
ในขณะที่อีกฝ่ายก็ยังเอาแต่จ้องมองขาเรียวที่โผล่พ้นชายเสื้อไม่หยุด
คิเสะขยับมือรัวเร็วขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายพึงพอใจ นานกว่าหลายนาทีแต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีที่จะพอใจเลยสักนิด
…ในขณะที่เขาเองจะเสร็จแทนเจ้าหมอนี่อยู่แล้ว!
“ทำได้แค่นี้รึไง?”
“ฉัน..”
“ไม่เคยช่วยตัวเองรึไง
ไม่ได้เรื่อง อย่างนี้ฉันคงจะปล่อยนายไปไม่ได้แล้วล่ะมั้ง”
“ฉ
ฉันขอโทษ”
“ปาก”
อยู่ๆอีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นมา
ทำให้คิเสะต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจในคำที่อีกคนบอก
จนอีกคนต้องพูดขยายอีกครั้งแล้วก็ทำให้นัยน์ตาสีอ่อนเบิกโพลง
“ใช้ปากของนายสิ”
คิเสะส่ายหน้ารัวกับคำบอก
แต่แววตาที่เริ่มฉายถึงความไม่พอใจของอีฝ่ายก็ต้องทำให้คิเสะต้องจำยอม
เพื่อที่เขาจะได้หลุดพ้นเสียที
ปากเรียวค่อยเข้าครอบครองส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายช้าๆอย่างเกรงกลัว
ลิ้นร้อนที่ไม่ประสีประสาไล้เลียส่วนนั้นอย่างไม่รู้จะเอาหลบไปทางไหน
เสียงครางอือเล็ดลอดออกมาจากลำคอหนาเบาๆ ทำให้คิเสะเริ่มชื้นใจขึ้นมาบ้าง
ปากเรียวยังคงทำหน้าที่ขยับขึ้นลงต่อไป
คิเสะหลับตาปี๋พยายามที่จะให้มันผ่านไปไวๆเหลือเกิน
มือหนาที่อยู่ไม่สุขก็เลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เขาใส่อยู่บนร่างกายที่ยังคงเรียบร้อยออกจนสุด
กระดุมถูกปลดออกในขณะที่ร่างโปร่งยังคงทำหน้าที่อยู่
นิ้วเรียวของคนตัวใหญ่เลื่อนมาสะกิดยอดอกสีอ่อนไปมาจนมันเริ่มแดงก่ำแข็งชัน
“อ อือ..”
เสียงหวานหลุดครางออกมาทันที
ลำตัวบิดหนีความเสียวซ่านที่ได้รับน้อยๆแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่วายตามมาแกล้งให้สะดุ้งอยู่ดี
ส่วนกลางลำตัวที่แข็งชันของคิเสะเริ่มสั่นระริกจากนิ้วเรียวที่หยอกล้อนั่น
จนแทบไม่มีแรงจะทำต่อ
“อย่าหยุดสิ”
“น
นายก็..หยุดสักทีสิ อ อึก..”
คิเสะท้วงอีกฝ่ายเบาๆแล้วก็กลับไปทำต่อ
แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่วายเลิก
มือหนาเลื้อเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายออกจนเห็นหัวใหล่และแผ่นหลังขาวเนียนน้อยๆ
ความร้อนที่พลุ่งพล่านภายในกายทำเอาแนชเริ่มจะอดรนทนไม่ไหว
“พอได้แล้ว”
เสียงทุ้มที่สั่งทำเอาคิเสะรีบถอนปากออกมาทันทีอย่างไว
ภายในใจเปี่ยมไปด้วยความหวัง
“นายมันไม่ได้เรื่อง”
“ว่าไงนะ?”
พูดแบบนี้หมายความว่า...
“เห็นทีจะปล่อยนายไปไม่ได้ซะแล้วล่ะ”
คิเสะตาเบิกกว้าง
พยายามขยับกายถอยหนีแต่ก็ถูกอีกฝ่ายกระชากขึ้นมานั่งทับบนตัวอย่างแรง สะโพกมนแนบชิดกับส่วนที่แข็งขืนจนสัมผัสได้ว่ามันร้อนและกำลังดุนดันมากแค่ไหน
“นายมัน..เลว!”
คิเสะสบถด่าอีกฝ่ายอย่าโมโห แต่แนชกฌยังคงยกยิ้มไม่เกรงกลัว
ส่วนนั้นของคนตัวใหญ่ถูไถไปมากับร่องสะโพกจนคิเสะหลุดเสียง “อื้อ..”
“ก็ดูเหมือนว่านายอยากจะได้ของเลวๆจากฉันเหมือนกันนะ”
“ม
ไม่มีทาง!”
“งั้นหรอ?”
อีกฝ่ายคงไม่รู้ตัวว่าในขณะที่ปากปฏิเสธนั้นสีหน้าและร่างกายมันกำลังตอบรับอยู่ต่างหาก
แนชยกยิ้มให้กับความดิ้อรั้นของอีกคน ก่อนจะแตะนิ้วเบาๆบนลำคอเรียว
“ตรงนี้ก็ต้องการ”
ไล้ลงมาที่ยอดอกสีแดงที่ชูชัน
“ตรงนี้ก็ต้องการ”
ไล้ปลายนิ้วลงมาผ่านหน้าท้องและสดือจนมาหยุดที่ส่วนปลายของส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่าย
“ตรงนี้ก็ต้องการ”
ก่อนนิ้วเรียวจะเลื่อนอ้อมไปด้านหลังช่วงบั้นท้ายแล้วนิ้วยาวนั่นก็ดันเข้าไปในช่องทางทันที
“ยิ่งตรงนี้ยิ่งต้องการหนักเลย”
“อ อา..”
ทุกสัมผัสที่แตะลงมาบนตัวทำเอาคิเสะอดสั่นสะท้านไม่ได้เลยสักครั้ง
ริมฝีปากเม้นเข้าหากันแน่นทันทีที่นิ้วนั้นหายเข้ามาในร่าง
ตอนนี้เขาไม่คิดที่จะต่อต้านอีกต่อไปแล้ว
ไม่ว่าจะต่อต้านยังไงก็คงไม่พ้นอยู่ดี...หรือว่าลึกๆแล้วเขากำลังต้องการอะไรบางอย่างอยู่กันแน่...
“อ๊ะ!”
ต้องอุทานออกมาเสียงลั่นเมื่ออยู่ๆสะโพกก็ถูกยกขึ้นก่อนอีกฝ่ายจะจับส่วนนั้นจ่อทีช่องทางแล้วดันกายของเขาลงไปจนสุด!
ใบหน้าเชิดขึ้นเบิกตากว้างด้วยความจุก
ริมฝีปากอ้าค้างแต่หากไร้เสียงใดๆ
รู้สึกเหมือนเสียงถูกกลืนหายเข้าไปพร้อมกับความดุดันที่อยู่ในร่าง น้ำตาเอ่อคลอรอบดวงตาทันทีด้วยความเจ็บปวด
มือเล็กกำแน่นจิกลงที่ไหล่หนาของอีกฝ่าย
“เห็นมั้ยต้องการจริงๆด้วย”
ร่างใหญ่เอ่ยกระซิบชิดใบหูเสียงพร่า
การตอดรัดจากช่องทางบางมันทำให้เขารู้สึกดีเกินคาด
“เจ็บ..อึก”
...อยากจะด่าแต่ก็หมดคำที่จะสรรหามาแล้วและยังหมดแรงอีกต่างหาก
ตอนนี้เขาทั้งเจ็บทั้งอึดอัดจะแย่
“ขยับสิ”
มือหนาตีที่บั้นท้ายคนร่างโปร่งไม่แรงนักแต่ก็ไม่เบานักเช่นกัน
ตอนนี้ไม่เหลืออะไรจะให้เสียอีกแล้ว
คิเสะค่อยขยับกายขึ้นลงช้าๆอย่างเนิบนาบความเจ็บที่เข้ามาพร้อมกับความเสียวซ่าน
ความรู้สึกจุกในช่องท้องประดังประเดเข้ามาทุกครั้งที่ขยับกายลง
มือหนาที่ว่างก็อยู่ไม่สุขเลื่อนมารั้งเสื้ออีกฝ่ายให้ร่นลงมาถึงข้อศอก
ก่อนจะโอบเอวบางรั้งเข้ามาจนชิด ลิ้นร้อนไล้เลียที่ยอดอกบางอย่างหยอกล้อ
คิเสะแอ่นอกเข้าหาสัมผัสมากยิ่งขึ้น
ร่างกายก็ยังคงขยับต่อถี่เร็วยิ่งขึ้น ...เขาอยากปลดปล่อยแล้ว
“อ๊า!!”
สะโพกขยับถี่รัวมากกว่าเดิม
เสียงครางที่ไม่อาจเก็บไว้ได้ทุกครั้งที่ขยับกายดังสลับกับเสียงเนื้อที่กระทบกัน
คิเสะขยับกายแรงๆอีกไม่กี่ครั้งร่างทั้งร่างก็กระตุกเกร็งพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่ถูกปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องหนาของอีกฝ่าย
แม้จะไม่ได้สัมผัสมันเลยก็ตาม
“อีกรอบสิ
ฉันยังไม่เสร็จเลย”
“ฮ..ม
ไม่ไหว..แล้ว”
จะให้เขาไวได้ยังไงกัน
เขาเสร็จไปตั้งกี่รอบแล้ว คนอเมริกานี่มันอึดอย่างที่เขาว่ากันจริงๆสินะ
“ช่วยไม่ได้”
แนชพูดแค่นั้นก่อนจะพลิกกายอีกคนให้กลับหลังแล้วโน้มตัวลงทับทั้งที่ยังเชื่อมกันอยู่
เอวบางถูกรั้งเข้ามาให้แนบแน่นยิ่งขึ้นก่อนสะโพกหนาจะขยับกายแรงๆกระแทกใส่อีกฝ่ายอย่างไม่ออมแรงทันที
“อ
อา..อึก! บ เบาๆหน่อย..”
“อืม..”
แขนเรียวที่ท้าวกับพื้นเตียงถูกจับขึ้นมาให้ตัวเอนติดกับคนด้านหลังแนบชิด
อีกมือของร่างหนาก็รั้งเอวเพรียวไว้แน่น
ร่างกายสั่นคลอนไปตามจังหวะที่ถูกอีกคนมอบให้อย่างรุนแรง
เสียงครางที่คิดว่าน่าจะแหบแห้งกลับหลุดออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ยอมหยุด
“จ..ไม่ไหว..อ
อา!!”
“อื้ม!”
ร่างโปร่งถูกปลดปล่อยออกมาอีกรอบจนได้
พร้อมกับอีกคนที่ปลดปล่อยออกมาเช่นเดียวกัน ร่างโปร่งทิ้งตัวลงกับพื้นเตียงอย่างหมดแรงทันทีที่สะโพกถูกปล่อย
ลมหายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อยอ่อน
